வறுமையின் பிடியில் மீண்டும் ஒரு காதல் !!!

 உன்

 திறந்த இதயத்தில் உந்தன் அனுமதி இன்றி

என் காதலை பூட்டியவள் நான்தான் .

உன் நினைவுகளின் வெப்பத்தில்

குளிர் காய்கிறேன் என்று

நடுக்கத்துடன் சொன்னவளும் நான்தான் .

 

 நீ

பார்க்கும்போது உன் விழிகளுக்கு காட்சிகளாய்

நான் இருப்பேன் என்றேன் .

நீ பேசும்பொழுது உனது வாக்கியத்திற்கு வார்த்தைகள்

நான் தொடுப்பேன் என்றேன் .

உன் நிஜவிரல் பிடிக்கும் வரை

தினம் உன் நினைவுகளின் விரல் பிடித்து

நடப்பேன் என்றேன்.

இரவினில் உன் இமைகள் மூட மறுக்கும்

நேரத்தில் எல்லாம் என் நினைவுகள்

உன்னை தாலாட்டும் என்றேன் .

நமது திருமணத்தில் வானம் இசை அமைக்க

இடிகள் இசைக்கருவிகளாகும் என்று

சொன்னவளும் நான்தான்,

மேகங்கள் அட்சதை தூவ

நட்சத்திரங்கள் மலர்களாகும் என்று

சொன்னவளும் நான்தான் ,

நம் காதல் பொய்த்தால் கடல் நீர் வற்றிப்போகும் ,

மழைத்துளி அமிலமாகும் ,

ஒற்றைத் தீக்குச்சியில்

இந்த உடல் உனக்குமுன்

உடன் கட்டை ஏறும் என்று

சொன்னவளும் நான்தான் .

நம்மை பிரிக்க நேர்ந்தால் இருவரையும் ஒன்றாய்

சிக்கன சிலுவையில்

அறைந்துக் கொல்லட்டும் என்றேன் .

உன்னை பிரிந்து சுவாசிக்க மாட்டேன்.

ஒருவேளை பிரிய நேர்ந்தால்

இந்த சுவாசமே வேண்டாம் என்றேன்

இவை அனைத்தையும் உச்சரித்த

இதே உதடுகளால்தான்

இன்று உன் இதயத்தை தொலைக்கப் போகும்

இந்த வார்த்தை ஈட்டிகளையும் வீசுகிறது .

என் வீட்டில் அடுப்பெரிக்க

இன்று நாம் காதல் விறகாகிப்போனது .

என்னை மன்னிக்கவேண்டாம்

என்னை மறந்து விடுங்கள் !

உன்னை நேசித்தது நிஜம் !

தினம் உன் நினைவுகளிலே

சுவாசித்தது நிஜம் !

காதலில் இணைவது போன்ற

கதைகள் கேட்ட நான்

ஏனோ பிரிவது போன்ற கதைகள்

கேட்க மறந்துவிட்டேன்

காதல் செய்வதற்க்கு நாம் இருவர் போதும் என்றேன்

இன்றுதான் அது இந்தியக் காதலில்

கண் மூடி சொல்லும் பொய் என்று உணர்ந்தேன் .

காதலுக்கு கட்டுத்தரிக்கூட கிடையாது

ஆனால்

கல்யாணத்திற்கு கட்டுத்தரி மட்டும் அல்ல

கடிவாளமும் சேர்ந்து வந்துவிடுகிறது .

பறப்பதற்கு கற்றுத் தந்தாய் என் காதலா .

என் சிறகுகளில்  கடிவாளம்

இறுக்கப்பட்டு இருப்பதை யார் அறிவாரோ !

குழந்தைகளின் பசியைவிட

சாராயதின் ருசியை அதிகம் அறிந்த

என் தந்தை !

ரேசன் கடையில் தந்த சேலையின்

இளமை தொலைந்தும் இன்னும்

கிழிந்த போத்தலை தைத்து

மானம் காக்க போராடும் என் தாய் !

தான் பூப்பெய்த செய்திகூட தெரியாது

 ஆவேசமாய் அடுப்பூதும் என் தங்கை!

ஓசியில் பக்கத்து வீட்டில் கருப்பு வெள்ளைப்படம்

பார்த்த கனவுகளை என் வீட்டிலும்

நிஜமாக்கத் துடிக்கும் என் தம்பி !

இத்தனை பேருக்கும் மொத்தமாய் மாதம்,

மாதம் செயற்கை சுவாசம் கொடுக்கும்

 ஆக்சிஜன் குடுவையாய் நான் மட்டும்.

இத்தனை கடிவாளங்களின் ஒரு முனை என் கழுத்திலும்

மறுமுனை அவர்களின் கழுத்திலும்

சுருக்குக் கயிராய் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது .

எப்படி ஓடிவருவேன் காதலா ?

இத்தனை உயிர்களை கொன்ற

கொலைகாரி என்றப் பட்டத்துடன்

உன் மனைவியாக !

உன்னை காதலித்து ஏமாற்றியவளாக

இருந்துவிட்டுப் போகிறேன் இந்த

ஜென்மத்தில் மட்டும் மன்னித்துவிடுங்கள்,

உங்கள் நினைவுகளை

மறக்க முடியாத இவளை மறந்துவிடுங்கள்........

இந்த பதிவு அனைவரையும் சென்றடைவதற்கு எளிதாக மறக்காமல் உங்கள் ஓட்டுக்களை தமிழ்மணம், தமிழிஷ் மற்றும் தமிழ்10-ல் குத்தவும்.

Tweet