பனித்துளிசங்கர் கவிதைகள் - ஊமை விழிகள் !!!

வாழும் நாட்களில் வாழாமல்

வாழ்வின் எல்லைவரை ஓடிவிட்டு

இன்று வாழும் கணங்கள் தீர்ந்துபோன

பொழுதுகளின் விளிம்பில் நின்று

குவிந்து கிடக்கும் பிணங்களில்

தனது உறவுகளின் அடையாளங்களை

ஆவேசமாய் தடவித் தடவி தேடும்

ஒரு பார்வையற்ற பெண்.

நெருப்பைக் குடித்து

தண்ணீரின் தாகம் தீர்த்துக்கொண்டிருகும்

இவளின் இந்த தனிமை .

அனைத்தும் இருந்தும்

எப்பொழுதும் குறை குடமாய் தளும்பி குதிக்கும்

எதோ ஒன்றின் மேலான

சொல்ல முடியாத சோகம் சுமந்த

அதே நாட்கள்

எதுவுமற்ற இன்றைய வெறுமையிலும்

இவளுடன் தொடர்கிறது .......

இரவின் இறுதி சொட்டு தீர்ந்துபோகும் வரை

விடியலை தேடி அலையும்

இவளின் ஊமை விழிகள்.

குடிசைகளில் சொருகப்பட்டிருக்கும்

ஓலைகளின் யதார்த்த உரசலில் தெறிக்கும் சத்தத்தில்.

மீண்டும் மெல்ல எட்டிப் பார்த்துக்கொள்கிறது

தான் பார்வையற்றவள் என்பதையும் மறந்து

இவளின் எஞ்சிய உறவுகளின்

மரண பயம்....!!!

இந்த பதிவு அனைவரையும் சென்றடைவதற்கு எளிதாக மறக்காமல் உங்கள் ஓட்டுக்களை தமிழ்மணம், தமிழிஷ், உலவு.காம் மற்றும் தமிழ்10-ல் குத்தவும்.

Tweet